Do rejestru zabytków województwa podlaskiego w roku 1994 wpisano organy umieszczone w kościele parafialnym w Dobrzyniewie Kościelnym.
Organy zostały przeniesione z drewnianej świątyni którą ufundował Mikołaj Radziwiłł.
Organy są usytuowane na murowanym chórze muzycznym, wyłożonym podłogą „białą”, nad głównym wejściem do kościoła.
Opis organów
Wolno stojąca szafa organowa, o późnobarokowej frontowej oprawie mieści współczesny jej czasowo instrument, posiadający trakture mechaniczną, wiatrownice mechaniczne zasuwkowe, pierwotny 9-rejestrowy zespół dźwięków z dobudowanym 1 rejestrem manualnym oraz 2-rejestrową wiatrownicą pneumatyczno stożkową pedału a także nowy miech pływakowy uruchamiany wentylatorem elektrycznym.
Opis wystroju plastycznego organów
Cały wystrój plastyczny skupia się w części prospektowej. Wzbogacenie plastyczne dolnej podbudowy stanowią jedynie 2 przykrawężne, ostrołucznie zwieńczone blendy.
Oprawę plastyczną części prospektowej stanowią natomiast bogate profilowania wraz z ornamentem na profilowanych gzymsach, układającym się w romby i obiegającym również boczne ściany oraz płaskorzeźbione ornament: rocaille u nasady i w zwieńczeniu wykrojów piszczałkowych, zbliżone do ornamentu kampanula w przekrawężnych blendach części prospektowej i w podziałach miedzy wieżami piszczałkowymi a także cały figuralny zespół muzykujących putt w zwieńczeniu tej części szafy organowej, którego punkt centralny stanowi umieszczony pośrodku na szczycie kompozycji anioł uderzający oburącz o kocioł wraz z dwoma puttami grającymi na trąbkach.
Na płycie pod centralnym aniołem wyrzeźbiony jest zespół dawnych instrumentów muzycznych: 2 kotły, róg myśliwski, viola, flet prosty, lutnia i jako uzupełnienie kompozycji gałązka oliwna.
Gołe putta posiadają jedynie przepaski na biodrach.
Kolorystyka organów
Oprawa frontowa i boczna ściany szafy są pokryte polichromią w kolorze seledynowym i jasno ugrowym (blendy).
Niektóre listwy profilowane, płaskorzeźbione ornamenty, przesłony na biodrach putt oraz instrumenty muzyczne są złocone.
Piszczałki prospektowe są pokryte srebrną bazą.
Wyposażenie instrumentu
Ścianę boczną z prawej strony szafy organowej zajmuje wkomponowany w nią zespół gry w postaci mieszczącej się w formie półki i oprawionej w drewnianą ramę klawiatury manualnej pedałowej.
Rozpiętość tonalna klawiatury ręcznej wynosi C – c3 tj. 49 klawiszy a klawiatury nożnej C – d1 tj. 27 klawiszy.
Układ kolorystyczny klawiatury manualnej jest biało – czarny a górne z czernionego drewna. Powyżej nad manuałem biegnie pod pulpitem rząd manubrii o toczonych uchwytach, należących do zespołu dźwięków manuału a z lewej strony pionowo rozmieszczonych manubrii pedałowych. Wszystkie wykonane z czernionego drzewa. W okrągłe główki uchwytów są wtopione celuloidowe nowsze szyldziki z wygrawerowanymi na czarno nazwami rejestrów. Z prawej strony znajduje się dorobiony włącznik Tremolo. Przestrzeń między manuałem a pulpitem wypełnia ruchoma płycina, natomiast między klawiaturą manuału i pedału usytuowana jest pod skosem niedopasowana wymiarami i prowizorycznie wmontowana płycina zamykająca te część obudowy.
Piszczałki poszczególnych rejestrów są ustawione na wiatrownicach w porządku chromatycznym. Piszczałki stojące w prospekcie w zestawieniu liczbowym: 9 – w środkowej wieży i po 7 – w dwóch bocznych wieżach co daje łączną liczbę 23 piszczałek. Są one wykonie z grubej blachy cynkowej i posrebrzane srebrną bazą.
WYSOKOŚĆ DŹWIĘKU:
a1 /440 Hz/= gis1 /w organach/
Staraniem ks. proboszcza Józefa Zubowskiego w 1987 roku organy przeszły kapitalny remont. Przeprowadził go Pan organista Kazimierz Urbański z Bydgoszczy.