Do rejestru zabytków województwa podlaskiego w roku 2009 wpisano 14 zabytków ruchomych: malarstwa, rzeźby, płaskorzeźby, technik złotniczych, snycerskich, powstałych w XVIII – XIX w. i p. XXw.
Obiekty zabytkowe stanowią wyposażenie i wystrój kościoła parafialnego p.w. Zwiastowania NMP w Dobrzyniewie Kościelnym.
OŁTARZ GŁÓWNY p.w. ZWIASTOWANIA NMP
Styl: eklektyzm
Czas powstania: lata 1905-1910
Materiał: drewno, techniki stolarskie, snycerskie, rzeźbiarskie, polichromia, złocenia
Umiejscowienie w kościele: nawa główna
Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy ze zwieńczeniem trójkątnym z baldachimami, u podstawy mensa skrzyniowa – sarkofagowa.
Ścianka frontowa – antepedium dekorowane trzema płycinami; środkowa horyzontalna ze sceną Ostatniej wieczerzy wykonanej w formie odlewu polichromowanego, boczne płyciny jako prostokąty wertykalne z nakładanym złoconym zdobieniem snycerskim o motywie roślinnym. Płyciny oddzielone kolumienkami na postumentach.
Nastawa ołtarzowa – retabulum, dwukondygnacjowa: I – predella, podstawa pola głównego, dwustopniowa z płycinową dekoracją roślinną na osiach bocznych i profilowanych, kierowanym gzymsem; II – pole główne retabulum na osi – zamknięte daszkiem dwuspadowym, w nim obraz Zwiastowania NMP eksponowany w polu prostokąta wertykalnego zamkniętego łukiem pełnym wspartym na kolumienkach, boczne baldachimy, nieco niższe wsparte na kolumienkach w nich rzeźby ŚŚ Ap Piotra i Pawła; baldachimy zamknięte daszkami dwuspadowymi, środkowy dekorowany lambrekinem, boczne ze szczytami wzbogaconymi uskrzydlonymi główkami zmieszczonych w pięciolistnych rozetach snycerskich, powyżej palmetami roślinnymi.Zwieńczenie retabulum stanowi architektoniczna konstrukcja arkadowa: na osi pod baldachimem rzeźba Chrystusa, w bocznych niszach – rzeźby: Św. Franciszek, Św. Antoni, pomiędzy baldachimami aniołowie, na postumentach. Ołtarz malowany na kolor kremowy, ornamenty i profile oraz główki anielskie złocone.
OŁTARZ BOCZNY p.w. CHRYSTUSA KRÓLA
Styl: eklektyzm
Czas powstania: początek XX wieku
Materiał: drewno, techniki stolarskie, snycerskie, rzeźbiarskie, polichromia, złocenia
Umiejscowienie w kościele: ołtarz boczny, prawa nawa
Ołtarz architektoniczny, trójkondygnacyjny, trójosiowy ze zwięczeniem trójkątnym i mensą skrzywioną – sarkofagową.
Antepodium o bokach trapezowato zwężających się ku dołowi, dekorowane profilowaną płyciną i nakładanym złoconym zdobieniem snycerskim – gałązki akantu w centrum.
W predelii nastawy 4 prostokątne cokoły dekorowane złoconymi motywami roślinnymi w kompozycji owalnej. Miedzy cokołami wnęki gładkie. Powyżej predelii gierowany, profilowany gzyms na którym z obu stron pary kolumn o kompozytowych głowicach i kanelowanych do połowy wysokości trzonach.
Pomiędzy parami kolumn postumenty i rzeźby barokowe: ŚŚ Apostołów Piotra i Pawła. Na kolumnach architraw rozbudowany unoszący II kondygnację nastawy. Belkowanie dekoracyjne – na osi kolumn kostki z dekoracją roślinną przypominające tryglify, pomiędzy którymi w niszach ruchome popiersia żeńskie – metopy, powyżej profilowany gzyms z guttami.
W górze na osi interkolumniów kanelowane do połowy wysokości pilastry o kompozytowych głowicach. Miedzy parami pilastrów konsole podtrzymujące barokowe rzeźby biskupów.
Przy konsolach na gzymsie dwa barokowe putta. Nad pilastrami kolumn płaski, przerywany gzyms dekorowany płaskorzeźbionymi główkami. Na krańcach gzymsu dwie figurki barokowych putt.
Zwieńczenie trójkątne z wolutami i krzyżem. W polu centralnym I kondygnacji rzeźba Chrystusa Króla, II kondygnacji obraz Ukrzyżowania.
Ołtarz malowany na kolor kremowy, ornamenty, profile i kanele złocone.
OŁTARZ BOCZNY p.w. MATKI BOŻEJ RÓŻAŃCOWEJ
Styl: neoklasycyzm
Czas powstania: początek XX wieku
Materiał: drewno, techniki stolarskie, snycerskie (ażurowe, nakładane detale dekoracyjne), polichromia, złocenie
Umiejscowienie w kościele: ołtarz boczny, lewa nawa
Ołtarz architektoniczny jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem półkolistym i mensa skrzyniową sarkofagową.
Antepedium lekko wyoblone w dole, dekorowane prostokątami płycinami o wyokrąglonych do wnętrza krańcach, podkreślone złoconym cienkim wałeczkiem, w centrum dekoracyjny Mariogram.
W predelli nastawy 2 prostokątne cokoły z płycinami analogicznymi do antepedium w których motyw podwieszanej kotary. Miedzy cokołami wnęka z konsolą.
Powyżej predelli profilowany, łamany gzyms na którym z obu stron pary gładkich kolumn z entazie w stylu doryckim na wysokich cokołach. Między parami kolumny pole główne z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem i Św. Antonim w ramie. Na kolumnach płaski, przerywany gzyms unoszący zwieńczenie półkoliste obramowane listwa profilowana i dekoracyjną kostką – guttami.
Po bokach zwieńczenie i postumentach dwa popiersia męskie. W polu zwieńczenie obrazu Św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem.
Obraz malowany na kolor kremowy, ornamenty, profile i kanele złocone.
OŁTARZ BOCZNY p.w. ŚW. MARII MAGDALENY
Styl: neoklasycyzm
Czas powstania: pocz. XX wieku
Materiał: drewno, techniki stolarskie, snycerskie, rzeźbiarskie (elementy rzeźbiarskie – głowice kolumn, snycerskie – ażurowe, nakładane i wieńczone detale dekoracyjne) polichromia, złocenie
Umiejscowienie w kościele: ołtarza bocznego, lewa nawa
Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem rzeźbiarskim i mensą skrzyniową – sarkofagową obłych kształtów.
Antepedium o linii falistej dekorowane płycinami zbliżonymi do prostokątów o falistej czasami łamanej linii: od frontu środkowa część wąska, boczne zbliżone do kwadratów.
W centrum mosiężna płytka z grawerem fundatora/ Ofiara/ Józefa/ Kuleszy/ z Pogożałek/.
W predelli nastawy 2 prostokątne cokoły z owalnymi płycinami dekoracja snycerską o motywie roślinnym. Między cokołami w pasie predelli skrzyniowe tabernakulum.
Powyżej predelli profilowany, łamany gzyms na którym z obu stron 2 kolumny o kompozytowych głowicach i trzonach zdobionych wicią roślinną. Kolumny flankują pole główne z obrazem Św. Marii Magdaleny w ramie. Po bokach ołtarza poza kolumnami uszaki ornamentowe okuciami. Na głowicach kolumn dekoracyjne kostki – stylizacja metop z architrawu dekorowanego motywem roślinnym. Wyżej przerwany, profilowany gzyms unoszący zwieńczenie płasko-rzeźbiarskie – wieniec i promienie półkoliste, po bokach 2 popiersia putt.
Ołtarz malowany na kolor kremowy, ornamenty, profile i kanele złocone.
OŁTARZ BOCZNY
Styl: eklektyzm
Czas powstania: koniec XIX wieku początek XX wieku
Materiał: drewno, techniki stolarskie, snycerskie (ażurowe, nakładane detale dekoracyjne), polichromia, złocenie
Umiejscowienie w kościele: ołtarz boczny, lewa nawa
Ołtarz architektoniczny, jedno kondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem rzeźbiarskim i mensą skrzyniową.
Antepedium prostopadłościenne z uskokami w narożach w których zmieszczone smukłe kolumienki.
Front dekorowany profilowany płycinami; w centrum koło z monogramem wiązanym – TS, po bokach pola prostokątne z wklęsłymi odśrodkowymi bokami, dekorowane z liśćmi akantu.
W lekko wysuniętej płycinowej predelli nastawy na stałe zamontowane tabernakulum.
Wyżej 2 uskokowe pasy oddzielone profilowanymi gzymsami które dźwigają pary kolumienek o gładkich trzonkach i kompozytowych głowicach, tworzących arkadę zamkniętą łukiem koszowym. W polu arkady obecnie rzeźba Ecco Homo.
Po obu stronach niszy lizeny zdobione płycinami – analogicznie do antepedium oraz spływy wolutowego. W górze na szerokim, profilowanym gzymsie po bokach wazony puklowane z kwiatami, na osi- krzyż na podstawie z liście akantu ułożonych w formie wolut.
Ołtarz malowany na kolor kremowy, ornamentowy, profile i kanele złocone.