11 lutego – Światowy Dzień Chorego
11 lutego br. po raz kolejny obchodzony będzie Światowy Dzień Chorego. Ustanowił go Jan Paweł II dnia 13 maja 1992 r. w liście do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia – kard. Fiorenzo Angeliniego. Wyznaczył wówczas jego datę na 11 lutego – wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. Pierwszy taki dzień obchodzono właśnie w tym francuskim sanktuarium maryjnym. Podobnie będzie i w tym roku.
W naszej Parafii Msze Św. z udziałem chorych i udzieleniem sakramentu namaszczenia odbędą się o godz. 9 i 18.
W 1858 roku, w cztery lata po ogłoszeniu przez Piusa IX dogmatu o
Niepokalanym Poczęciu, Matka Boża zjawiła się ubogiej pasterce, św.
Bernadecie Soubirous, w Grocie Massabielskiej w Lourdes. Podczas
osiemnastu zjawień (w okresie 11 lutego – 16 lipca) Maryja wzywała do
modlitwy i pokuty.
11 lutego 1858 r. Bernadetta Soubirous wraz z
siostrą i przyjaciółką udała się w pobliże Starej Skały – Massabielle –
na poszukiwanie suchych gałęzi, aby rozpalić ogień w domu. Gdy
dziewczyna została sama, usłyszała dziwny dźwięk podobny do szumu wiatru
i zobaczyła światłość, z której wyłoniła się postać “Pięknej Pani” z
różańcem w ręku. Odtąd objawienia powtarzały się.
Bernadetta
opowiedziała o tym wydarzeniu koleżankom, te rozpowiedziały o tym
sąsiadom. Rodzice strofowali Bernadettę, że rozpowiada plotki; zakazali
jej chodzić do groty, w której miała jej się ukazać Matka Boża. Cofnęli
jednak zakaz, gdy zobaczyli, że dziecko gaśnie na ich oczach z udręki.
Dnia 14 lutego dziewczęta udały się najpierw do kościoła i wzięły ze
sobą wodę święconą. Gdy przybyły do groty, było już po południu. Kiedy w
czasie odmawiania różańca ponownie ukazała się Matka Boża, Bernadetta,
idąc za radą towarzyszek, pokropiła tajemniczą zjawę i wypowiedziała
słowa: “Jeśli przychodzisz od Boga, zbliż się; jeśli od szatana, idź
precz!”. Pani, uśmiechając się, zbliżyła się aż do brzegu wylotu groty i
odmawiała różaniec.
18 lutego Bernadetta udała się w pobliże
groty z dwiema znajomymi rodziny Soubirous. Przekonane, że może to jest
jakaś dusza czyśćcowa, poradziły Bernadecie, aby poprosiła zjawę o
napisanie życzenia na kartce papieru, którą ze sobą przyniosły. Pani
odpowiedziała: “Pisanie tego, co ci chcę powiedzieć, jest niepotrzebne”.
Matka Boża poleciła dziewczynce, aby przychodziła przez kolejnych 15
dni. Wiadomość o tym rozeszła się lotem błyskawicy po całym miasteczku.
21 lutego, w niedzielę, zjawiło się przy grocie skał massabielskich
kilka tysięcy ludzi. Pełna smutku Matka Boża zachęcała Bernadettę, aby
modliła się za grzeszników. Tego dnia, gdy Bernadetta wychodziła po
południu z kościoła z Nieszporów, została zatrzymana przez komendanta
miejscowej policji i poddana śledztwu. Kiedy dnia następnego dziewczynka
udała się do szkoły, uczące ją siostry zaczęły ją karcić, że
wprowadziła tyle zamieszania swoimi przywidzeniami.
23 lutego Matka
Boża ponownie zjawiła się i poleciła Bernadecie, aby udała się do
miejscowego proboszcza i poprosiła go, aby tu wystawiono ku Jej czci
kaplicę. Roztropny proboszcz, po pilnym przeegzaminowaniu 14-letniej
dziewczynki, rzekł do Bernadetty: “Mówiłaś mi, że u stóp tej Pani, w
miejscu, gdzie zwykła stawać, jest krzak dzikiej róży. Poproś Ją, aby
kazała tej gałęzi rozkwitnąć”. Przy najbliższym zjawieniu się Matki
Bożej Bernadetta powtórzyła słowa proboszcza. Pani odpowiedziała
uśmiechem, a potem ze smutkiem wypowiedziała słowa: “Pokuty, pokuty,
pokuty”.
25 lutego w czasie ekstazy Bernadetta usłyszała polecenie:
“A teraz idź do źródła, napij się z niego i obmyj się w nim”. Dziewczę
skierowało swoje kroki do pobliskiej rzeki, ale usłyszało wtedy głos:
“Nie w tę stronę! Nie mówiłam ci przecież, abyś piła wodę z rzeki, ale
ze źródła. Ono jest tu”. Na kolanach Bernadetta podążyła więc ku
wskazanemu w pobliżu groty miejscu. Gdy zaczęła grzebać, pokazała się
woda. Na oczach śledzącego wszystko uważnie tłumu ukazało się źródło,
którego dotąd nie było. Woda biła z niego coraz obficiej i szerokim
strumieniem płynęła do rzeki. Okazało się rychło, że woda ta ma moc
leczniczą. Następnego dnia posłał do źródła po wodę swoją córkę niejaki
Bouriette, kamieniarz, rzeźbiarz nagrobków. Stracił prawe oko przy
rozsadzaniu dynamitem bloków kamiennych. Także na lewe oko widział coraz
słabiej. Po gorącej modlitwie począł przemywać sobie ową wodą oczy.
Natychmiast odzyskał wzrok. Cud ten zapoczątkował cały szereg innych –
tak dalece, że Lourdes zasłynęło z nich jako pierwsze wśród wszystkich
sanktuariów chrześcijańskich.
27 lutego Matka Boża ponowiła
życzenie, aby na tym miejscu powstała kaplica. 1 marca 1858 roku
poleciła Bernadecie, aby modliła się nadal na różańcu. 2 marca Matka
Boża wyraziła życzenie, aby do groty urządzano procesje. Zawiadomiony o
tym proboszcz odpowiedział, że będzie to mógł uczynić dopiero za
pozwoleniem swojego biskupa. 4 marca na oczach ok. 20 tysięcy ludzi
został cudownie uleczony przy źródle miejscowy restaurator, Maumus. Miał
on na wierzchu dłoni wielką narośl. Lekarze orzekli, że jest to
złośliwy rak i trzeba rękę amputować. Kiedy modlił się gorąco i polecał
wstawiennictwu Bernadetty, zanurzył rękę w wodzie bijącej ze źródła i
wyciągnął ją zupełnie zdrową, bez ropiejącej narośli. Poprzedniego dnia
pewna matka doznała łaski nagłego uzdrowienia swojego dziecka, które
zanurzyła całe w zimnej wodzie źródła, kiedy lekarze orzekli, że dni
dziecka są już policzone.
Nastąpiła dłuższa przerwa w objawieniach.
Dopiero 25 marca, w uroczystość Zwiastowania, Bernadetta ponownie
ujrzała Matkę Bożą. Kiedy zapytała Ją o imię, otrzymała odpowiedź: “Jam
jest Niepokalane Poczęcie”. Były to bardzo ważne słowa, ponieważ mijały
zaledwie 4 lata od ogłoszenia przez papieża Piusa IX dogmatu o
Niepokalanym Poczęciu Maryi, który budził pewne kontrowersje. Warto
zauważyć, że pojęcie to dla wiejskiej dziewczynki nie było ani
zrozumiałe, ani nawet jej znane.
Po dłuższej przerwie 7 kwietnia, w
środę po Wielkanocy, Matka Boża ponownie objawiła się Bernadecie. Po
rozejściu się tłumów policja pod pozorem troski o bezpieczeństwo
publiczne i konieczności przeprowadzenia badań wody źródła, zamknęła
dostęp do źródła i groty. Zabrano także do komisariatu liczne już
złożone wota. Jednak Bernadetta uczęszczała tam nadal i klękając opodal
modliła się. 16 lipca, w uroczystość Matki Bożej Szkaplerznej, Matka
Boża pojawiła się po raz ostatni.
18 stycznia 1862 roku komisja
biskupa z Targes po wielu badaniach ogłosiła dekret, że “można dać
wiarę” zjawiskom, jakie się przydarzyły w Lourdes. W roku 1864 ks.
proboszcz Peyramale przystąpił do budowy świątyni. W roku 1875 poświęcił
ją uroczyście arcybiskup Paryża Guibert. W uroczystości tej wzięło
udział: 35 arcybiskupów i biskupów, 3 tys. kapłanów i 100 tys. wiernych.
W roku 1891 Leon XII ustanowił święto Objawienia się Matki Bożej w
Lourdes, które św. Pius X w 1907 r. rozciągnął na cały Kościół. Lourdes
jest obecnie słynnym miejscem pielgrzymkowym, do którego przybywają
tysiące ludzi, by czcić Matkę Bożą jako Uzdrowienie Chorych.
Bernadetta wstąpiła w 1866 roku do klasztoru Notre Dame de Nevers i tam zmarła na gruźlicę w 1879 r. w wieku 35 lat. Pius XI w roku 1925 uroczyście ją beatyfikował, a w roku 1933 – kanonizował. Jej wspomnienie obchodzone jest 16 kwietnia.
Źródło:brewiarz.pl