Pieśni o błogosławieństwo na roli (Droga do Nieba, 1927)
Boże Abrahamów, Boże Królu nieba, – Użycz nam deszczu, bo nam go potrzeba. – Nie karz nas suszą, ani głodem czasem, – By lud Twój wiedział, żeś jest Panem naszym.
Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie. Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Wzdychamy sercem ubogie sieroty, – Daj ziemi żyzność, ciesz nasze roboty. – Wspomóż Marjo i święci Patroni, – Niech nas od głodu pomoc wasza broni.
Św. Marek pojawił się w Ewangelii, gdy po aresztowaniu Jezusa z lękiem uciekł z Ogrójca w obawie przed aresztowaniem. Wspomnienie tego faktu stało się podstawą jego nawrócenia. Nie mógł się chwalić swoją wiernością, osiągnięciami, dzielnością. Nauczył się zważać na Jezusowe przebaczenie i natchnienia Ducha Przenajświętszego. Dlatego stał się ewangelistą, autorem zapewne najstarszej i najkrótszej Ewangelii. Towarzyszył św. Pawłowi i św. Barnabie w podróżach apostolskich. Był bliskim współpracownikiem Piotra, którego wspomnienia i nauki zapisał. Założył gminę chrześcijańską w Aleksandrii. Poniósł śmierć ok. 74 r. n.e.
Jest patronem prawników, notariuszy i więźniów. Bywa też przyzywany w sprawach pogody i podczas siewów wiosennych. Stało się tak dlatego, że dzień św. Marka (25 kwietnia) był dniem, w którym w starożytności odbywano procesję błagalną, która miała wyprosić dobre zbiory. Atrybutem, symbolem św. Marka stał się uskrzydlony lew. Lwu bowiem przypisywano niegdyś właściwość nie zamykania nigdy oczu, odwagę, siłę, mądrość. Lew jest też symbolem godności królewskiej Chrystusa i właśnie Ewangelia św. Marka podkreśla tę godność.
Ewangelia Marka kończy się słowami, że Pan współdziałał z apostołami i potwierdzał ich naukę znakami.. Wytrwałe jedzenie Słowa Bożego odnawia moc Kościoła – przypomnieli ojcowie Soboru Watykańskiego II. Św. Marku, przypomnij nam o tym!
Jan Kochanowski
Modlitwa o deszcz
Wszego dobrego Dawca i Szafarzu wieczny,
Tobie ziemia, spalona przez ogień słoneczny,
Modli się dżdża i smętne zioła pochylone,
I nadzieja oraczów, zboża upragnione.
Ściśni wilgotne chmury świętą ręką swoją,
A ony suchą ziemię i drzewa napoją
Ogniem zjęte; o, który z suchej skały zdroje
Niesłychane pobudzasz, okaż dary swoje!
Ty nocną rossę spuszczasz, Ty dostatkiem hojnym
Żywej wody dodawasz rzekom niespokojnym.
Ty przepaści nasycasz i łakome morze,
Stąd gwiazdy żywność mają i ogniste zorze.
Kiedy Ty chcesz, wszytek świat powodzią zatonie,
A kiedy chcesz, od ognia jako pióro wspłonie.